Από την ποιητική συλλογή του Γιώργου Βελλιανίτη (Α Ενότητα)

Από την ποιητική συλλογή του Γιώργου Βελλιανίτη          ΕΛΛΗΝΕΣ ! ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ !! Έλληνες ! Σηκωθείτε ! Μπροστά σας προχωρείτε. Πάντα να γρηγορείτε, γιά φίλους και εχθρούς. Γοργά δημιουργείτε. Γερά αντισταθείτε καί γρήγορα θα δείτε εάν σας αγαπούν. Το Πνεύμα σας Σάς στέλνει σ' όλη την Οικουμένη. Εκείνο πάντα μένει. Γι αυτό, όλοι μιλούν. Δίνετε εξετάσεις, στά πλάτη της Θαλάσσης. Στα πέρατα της Πλάσης, Εσάς, εκεί θα βρούν. Παράδοση φυλάτε. Τον κόσμο ν' αγαπάτε, την Πίστη μην πετάτε. Αυτό, θέλουν να δούν ! ...... Πειραιάς Δεκέμβριος 1999                          Γεώργιος Βελλιανίτης                             ------- Γ΄. ΕΠΑΙΝΟΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΠΟΙΗΣΗΣ (Χ.Ο.Ν.) 14-5-2000 Η ΓΛΩΣΣΑ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ (2000 ΚΑΛΟΘΕΛΗΤΕΣ….. ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ) Η Γλώσσα η Ελληνική ακούγεται σαν μουσική. Πλούσια, όσο εκφραστική με μέτρο και με ρυθμική. Είναι η Επικοινωνία σε μια δεμένη Κοινωνία πούχει κρατήσει τα ηνία πέρα ‘πό την κοσμογονία. Αυτή η Γλώσσα είναι τώρα μια γερή βάση για τη Χώρα, σαν έρχεται μεγάλη μπόρα σε μία άθλια κατηφόρα. Δέχεται κτύπους μανιακούς από εχθρούς ιστορικούς. ΄Υστερα ‘ πό καιρό ακούς και βλέπεις όλους τους κακούς. Λένε, δεν είναι πιά ωραία, ούτε ν΄ ακούγονται τα’ Αρχαία! Σερβίρουνε λόγια πηχαία ! ΄Ετσι η φθορά, είναι μοιραία. Ακούστηκε από καιρό, σ’ ένα μακάβριο χορό. Αυτή είναι Κόσμημα γερό ! Κτύπημα θέλει. Φοβερό ! Οι ξύπνιοι με Γραμματική, νέα, ανατριχιαστική, χωρίς να έχουν λογική πρωτοτυπούν εδώ κι εκεί. ..//.. Είναι στοιχείο. Τούτο ενώνει μια Κοινωνία. Είναι η μόνη, με ηθικό που δυναμώνει μέσα από σφυρί κι αμόνι. ΄Αν χάσουμε τα Ιερά Κοσμήματά μας τα γερά, θα μείνουμε χωρίς φτερά. Σαν κούτσουρα για την πυρά. Αυτό ζητάνε οι καλοί. Μας αγαπούν πάρα πολύ. Ξέρουν να παίζουν το βιολί. Μας στρώνουν άσχημο χαλί. Πειραιάς Φεβρουάριος 2000 Γεώργιος Βελλιανίτης Bλέπε και στο ίντερνετ άρθρο Γεωργίου Μπαμπινιώτη Καθηγητού Γλωσσολογίας, Πρυτάνεως Πανεπιστημίου Αθηνών, με τίτλο«Η Πρόκληση της Πολυγλωσσίας» και του Αντώνη ΛιάκουΚαθηγητού Ιστορίας Πανεπιστημίου Αθηνών με τίτλο «Πόσο κινδυνεύει το Αλφάβητό μας;» ------- ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΟΥ «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ» Δ.Ε.Ε.Λ. 5-2-99. (TA KΑΣΤΡΑ ΠΕΦΤΟΥΝ ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ)  ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ Έλληνες, βλέπετε μπροστά. Μη σας πτοούν τα πάθη. Δείτε ! Δεν έχουμε καιρό να κάνουμ’ άλλα λάθη. Μαζέψτε τα συντρίμια μας. Αυτό είναι το χρυσάφι. Μην κάνετε τον αρχηγό. Πάει η Ελλάδα στράφι. Τ’ ατομικά συμφέροντα σκοτώνουν τα παιδιά μας. Tους ετοιμάζουνε σκλαβιά, τα χέρια τα δικά μας. Ξυπνήστε πλέον ΄Ελληνες την τελευταία ώρα. Αφήστε την πιά να σταθεί την έρμη ετούτη Χώρα! Aθήνα Οκτώβριος 1998 Γεώργιος Βελλιανίτης               --------                                                  ΕΛΛΗΝΕΣ, ΜΗ ! … Έλληνες, επιμένετε. Απαθείς να μη μένετε. Δε δίνονται τα αγαθά με υποσχέσεις και με «θα». Να βλέπετε πολύ πιο πέρα. Μη λέτε λόγια του αέρα. Γιατί θα έρθει κάποια μέρα, που θα χαθούμ’ από τη Σφαίρα. Πικρή είναι πάντως η αλήθεια. Δε ζεί κανείς με παραμύθια. Αφήστε την κακή συνήθεια πρίν πέσει μόνιμη κατήφεια. Αντισταθείτε Έλληνες στις ύπουλες προκλήσεις. Μην πολεμάτε ιδανικά. Αυτό, δεν είναι λύσις ! …… Πειραιάς Μάϊος 2000 Γεώργιος Βελλιανίτης                                                                                           ΓΕΙΑ  ΣΑΣ  ΕΛΛΗΝΕΣ !   Γειά σας ΄Ελληνες λεβέντες ! Με τις έξυπνες κουβέντες. Κάνετε τους πονηρούς μέσ' στους άσχημους καιρούς. Τρέχετε να προλάβετε. Mα όταν καταλάβετε ότι σας βάζουν στο χορό, θα είστε έξω από δώ. Παίζετε βιολί γιά άλλους. Γιά μικρούς καί γιά μεγάλους. Κόπτεσθε, πολύ μιλάτε, μα δε βλέπετε πού πάτε. Συνέλθετε πριν είν' αργά. Αλλάξτε ταμπουρά γοργά. Κάντ' επί τέλους μιάν αρχή, να σκέπτεσθε με προσοχή. Μην περπατάτε στον αέρα. Γυρίζει γρήγορα η Σφαίρα. Σε μία δύσκολη στροφή, θα έρθει η καταστροφή ! ...... Πειραιάς Δεκέμβριος 2001 Γεώργιος Βελλιανίτης --------  ΔΙΑΛΥΣΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ! Μιά Χώρα ακόμα βρίσκεται από πολλούς αιώνες σε τούτο το στερέωμα μ' ιστορικούς αγώνες. Διατάζουν δόλιοι εχθροί, ψεύτικοι φίλοι, μοχθηροί: Τη Χώρα αυτή διαλύσατε. Την ύπαρξή της σβήσατε. "Τα παιδιά της αφανίστε. ΄Ο,τι έχουνε γκρεμίστε." Πριν να μας πάρουν είδηση σβήστε κάθε αντίρρηση. Εφιάλτες, βρίσκουμ' αρκετούς. Λιμοκοντόρους. Νηστικούς. Χωρίς μυαλό. Λιγούρηδες. Σημερινοί γκιαούρηδες ! Λόγος, Ψυχή καί Λεβεντιά, υπάρχουν μόνο στα χαρτιά. Τσακίστε τους το Ηθικό, να μην τους σώζει γιατρικό. Μπορεί να είναι γυφταριό, μα κάπου υπάρχει ένα θεριό. Είν' οι αγνοί, οι ηθικοί. Οι τίμιοι, οι σκεφτικοί. Μην αργείτε. Καιγόμαστε. Τρέξτε γιατί χανόμαστε. Βρείτε καί λιώστε το θεριό, σε κάθε πόλη καί χωριό. Δεν θέλουμε ιδανικά. Σκλαβώνουμε με δανεικά. Στόχο έχουμε την Ψυχή από κάθε Χώρα φτωχή. Θερίστε με τη διαφθορά. Εξαθλιώστε με φθορά. Δούρειο ΄Ιππο δώστε τους καί ύστερα σκοτώστε τους ! ........ Παξοί Αύγουστος 2001 Γεώργιος Βελλιανίτης ---------                                                    ΗΓΕΤΗΣ -- ΜΑΧΗΤΗΣ ΜΕ ΤΗ ΣΚΥΤΑΛΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ Ε΄.  Ο ΙΕΡΑΡΧΗΣ ! ( 2.000 ΑΙΤΙΕΣ …… ΜΑΡΤΥΡΟΥΝ !) Νάτος ο Ιεράρχης ! Μιλάει σαν Εθνάρχης, γιατ’ είναι Ποιμενάρχης. Σού λέει ότι υπάρχεις. Δεν θα αδιαφορήσει, μονάχο να σ’ αφήσει μέσα ατην άγρια φύση, στης μπόρας το μεθύσι. Το νού του πάντα έχει. Το κάθε τι προσέχει και όποτε συντρέχει, ευθύς αμέσως τρέχει. Μορφές όταν γεννιούνται, οι άλλοι τις θυμούνται. Στους τύπους δεν θ’ αρκούνται. Τα έργα θα μιμούνται. Πειραιάς Δεκέμβριος 1999 Γεώργιος Βελλιανίτης    ---------      ΠΟΛΙΤΗΣ Χ (ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΟ) Ο πολίτης ίξ (Χ) Ένα κράμα «φίξ». ΄Ένα πράμμα άστατο. Σκέτο υποκατάστατο. ΄Εχει πέσει νύξ. Κόπηκε ο βήξ. «Ζόμπι» εργατάρες. Σκάρτοι πατεράδες. Θέμα Εθνικό. Δημογραφικό. Πρόβλημα καυτό. Στην άκρη κι αυτό ! Πρώτα ο Πολίτης ! Σα να λέμε Αλήτης. Καφέ «Η Ελλάς». ΄Η κλαίς, ή γελάς. Απ’ την προκοπή, Πήρε αποκοπή. Ζεί χωρίς δουλειά. Τραβά τα μαλλιά. Και οι μορφωμένοι ; Αποσβολωμένοι. Τρέχουν να προλάβουν. Τι να καταλάβουν ! ΄Ο,τι ισχύει τώρα, τούτη δώ την ώρα, αύριο έχει φύγει. Τους πιάνουνε ρίγη. Φώς, πού να φανεί. Δε χωρά Φωνή. Ετυμηγορία, Η αδιαφορία. ΄Ολοι αδιαφορούν. Ούτε που ακούν. Το ποτάμι τρέχει. Γι αυτούς, πέρα βρέχει. ΄Ερχετ’ άλλη νύξ. Φούντωσ’ άλλος βήξ. Των Καιρών Σημεία, χωρίς νάχεις μία. Ο καιρός της βίας. Νέος Καζαμίας. Τα είχαμε χύμα, Αλλάζουμε βήμα. Μία Κοινωνία που δεν έχει μία, όπως θέλεις σύρεται. Τηλεκατευθύνεται. Ψέμματα μιλάνε. Το νού πιπιλάνε. Ψάχνουν για δολώματα. Γειά σας δικαιώματα (!) Τους ρυθμούς βαράνε. Αριθμούς μετράνε. ΄Αβουλα τα όντα. Σκέτα προϊόντα. Φτιάχνουνε ρεμάλια. Βλέπεις μαύρα χάλια. Πρόοδος σου λέει. Η Ελλάδα κλαίει. Η ιδιοκτησία, Με κάθε θυσία Θα κυνηγηθεί, Μέχρι να χαθεί. Οι μικροί θα σβήσουν. Δε θα τους αφήσουν. Πέφτει ο χειμώνας. Ωραίος αιώνας ! Ελλάς : Κινδυνεύεις. Μα, δεν το χωνεύεις. Τελικά το ψέμμα, Θα σου πιεί το αίμα ! ………. Πειραιάς Οκτώβριος 2001 Γεώργιος Βελλιανίτης ---------                       ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΕΣ !!! (ΔΙΚΑΙΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ) Απ’ όλα βρίσκεις στον μπαξέ. Πράους, σαβούρες και σουξέ. Παριστάνουνε τους Θεούς. Ζούνε σε άλλους ουρανούς. Κρίνουν κατά φαντασία. Αγνοούν κάθε θυσία Που πληρώσανε στην «τύχη», Όσοι κάτι έχουν πετύχει. Αυτός, ρε, δεν έχει ανάγκη. Γκρέμισέ τον στο φαράγγι. Να του κλείσουμε το σπίτι. Να τον φάμε, τον αλήτη (!) Ετούτος είναι ο καλός. Εκείνος είναι ο κακός. Δεν το θέλει το χωράφι. ΄Αμα τόχει, πάει στράφι. Να του το κουτουπώσουμε. Ναι. Να του το γραπώσουμε. Αυτό βλέπουμε για δίκιο. Κάνουμε κάτι αντρίκιο. ΄Ο,τι στραβό, ό,τι τρελό, σου το σερβίρουν για καλό. ΄Εχουν δήθεν σωστή κρίση, μα δημιουργούνε μίση. Χειρότεροι από ληστές. Παριστάνουν τους Δικαστές. ΄Εχουν γνώμη για τα πάντα, μα το σπίτι τους στην πάντα. Kάνουν και τους πατριώτες ! Σαν φιλότιμοι στρατιώτες. Συκοφαντούνε, απατούν, Πάνω σε πτώματα πατούν ! Δείχνουν τον άλλο κρεμασμένο. Βγάζουνε παπά γκαστρωμένο. Χωρίς να έχουνε στοιχεία, Σε θάβουνε μ’ επιτυχία. Θέλουνε και προτίμηση ! Δε βρίσκουνε εκτίμηση. Δεν τους λένε καλημέρα. ΄Ολοι τους κάνουνε πέρα. Πειραιάς Ιανουάριος 2002                                               Γεώργιος Βελλιανίτης                                               --------- ΕΚΤΟΣ ΕΛΕΓΧΟΥ Αναβρασμός! Μέσ' στην ψυχή μας, μέσ' στη ζωή μας. Αμηχανία! Ποιά η επόμενη, η κίνησή μας. Υπάρχει ένταση.΄Ως καί στο σπίτι μας. Γιά μίλησέ μου. Ποιό είναι το σήμερα. Ποιό θάναι τ' αύριο. Απάντησέ μου. Τί βλέπεις γύρω σου. Παντού συντρίμια, όλο ναυάγια. Λίγοι το βλέπουνε. ' Ολοι τα δέχονται, ωραία κι άγια. Απατεώνες, σε κάθε βήμα σου, δίνουν καί παίρνουν. Καταστροφή! Με το χαμόγελο, τη φρίκη σπέρνουν. Ναρκωτικά! Αυτό το βάσανο, θάνατο φέρνει. Ψυχές αφύλακτες. Σαν καλαμιά, ο αέρας δέρνει. Τίποτα όρθιο! Δεν έχει μείνει πέτρα στην πέτρα. Κανείς δεν έβλεπε, πώς χρειαζότανε, να πάρει μέτρα. Μέτρα στο σπίτι του, στον εαυτό του, στην Κοινωνία. 'Οπου χρειάζοταν, νάχε τον έλεγχο καί τα ηνία. Παντού ληστεύουνε. Μέσ' στη ζωή μας μπήκαν οι κλέφτες. Θεό δεν έχουνε. Μικροί - μεγάλοι, γίνανε ψεύτες. ΄Ολοι μπερδεύτηκαν. Σα να συνέβαιναν, σ' άλλον πλανήτη. Ήταν θεόστραβοι. Ούτε που έβλεπαν πέρ' απ' τη μύτη. Βλέπαν το πρόβλημα. Μικρό ή μεγάλο, στο άρπα - κόλλα. Το γυροφέρνανε. Να λυθεί μόνο του. Φάγαμε φόλα. Θέλανε πρόοδο. Κόπτονταν όλοι τους γιά επιτυχία. Ζούσαν στον κόσμο τους. Κι έτσι μας φέρανε τη δυστυχία. Τα ήθη χάθηκαν. Αυτός ο πλούτος, πέρ' απ' το χρήμα. Είτε το θέλησαν, είτε αδιαφόρησαν, μεγάλο κρίμα. Παντού ερείπια. Μπροστά σου πίσω σου, όπου γυρίσεις. Αφού είναι σίγουρο. Πως ό,τι σπείρεις, θε να θερίσεις. Πειραιάς Μάρτιος 1998 Γεώργιος Βελλιανίτης ---------- ΜΟΥΡΛΑ  ΓΚΡΕΚΑ                                                                ( ΑΕΡΑ,  ΠΑΤΕΡΑ ! )                                                          ΄Ολοι  είναι  λαλημένοι.                                                           Νοιώθουνε  αδικημένοι.                                                           Λένε,  πως  στην  Οικουμένη,                                                           κάτι  τέτοιο  δεν  συμβαίνει.                                                          Τρέχουνε  παντού  με  χίλια.                                                          Κόβουν  κάθε  μέρα  μίλια,                                                          να  βοηθήσουν  τη  φαμίλια.                                                         ΄Εχουν  χάσει  τα  καντήλια.                                                           Βρίσκονται  με  κάθε  βήμα,                                                           σ'  ένα  πιό  μεγάλο  κρίμα.                                                           Ο  καθένας  πέφτει  θύμα.                                                           Κάποιοι  λένε,  πάμε  πρίμα.                                                           Περιμένουν  στις  ουρές.                                                           Διαδηλώνουν.  Συμφορές.                                                           Δακρύζουν  πολλές  φορές.                                                           Φύγαν  κι  οι  μικρές  χαρές.                                                           Ψάχνουνε  να  βρούν  τί  φταίει,                                                           μα  κανένας  δεν  τους  λέει.                                                          ΄Αλλονε  βλέπεις  να  κλαίει.                                                          ΄Αλλος,  σε  πελάγη  πλέει.                                                           Ποιόνε  να  πιστέψεις  τώρα.                                                           Τί  φταίει  σ' αυτή  τη  Χώρα.                                                           Γιατί  τρέχουνε  με  φόρα.                                                           Πώς  εκτύπησε  η  μπόρα.                                                           Λειώνουνε  σ΄ ένα  καμίνι,                                                           που  πυκνούς  καπνούς  αφήνει.                                                          ΄Αν  είν'  έτσι,  τί  θα  γίνει.                                                           Πότε  θάρθει  η  γαλήνη ! ......                                                          Πειραιάς Ιανουάριος 2002                                                            Γεώργιος  Βελλιανίτης --------      ΩΡΑΙΑ   ΚΟΙΝΩΝΙΑ   Είναι  η  ζωή  μας  ένα  κρίμα.     Είν'  ένας  αγώνας  γιά  το  χρήμα.    Ψάχνομε  να  βρούμε  την  ψευτιά      να  γεμίσει  η  άδεια  μας  καρδιά.    Δεν  υπάρχει  σήμερα  Αξία.       Δεν  υπάρχει  πλέον  η  Ντροπή.       Αυτές  έχουν  πάθει  ασφυξία       μέσ'  στην  εποχή  μας  την  αισχρή.    Σε  κοιτάζουνε  με  ειρωνία     έτσι  και  μιλάς  γιά   Ηθική.              Παντού  κυριαρχεί  η  καχυποψία.               Να !  Ποιά  είν΄ η  Ωραία  Κοινωνία (!)                                                        Αθήνα Φεβρουάριος 1973                                                        Γεώργιος  Βελλιανίτης ---------- ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ                                       Ανταλλαγή  απόψεων μ'  αυστηρή  ηρεμία είν'   ένα  θερμοκήπιο γιά  επικοινωνία. Καυτά  τα  θέματα  συχνά θολώνουν  το  μυαλό  μας, χωρίς  εμείς  να  βλέπομε πιό  είναι  το  καλό  μας.  Η  τεχνική  στηρίζεται πάνω  στην  πειθαρχία που  ακολουθούν  τα  άτομα.  ΄Οχι  στην  αναρχία.  Υπάρχουνε  οι  τεχνικές  καί  οι   προϋποθέσεις. ΄Η  γενικές  ή  ειδικές να  εκτεθούν  οι  θέσεις.  Μα  πιό  μεγάλη  είν΄ αυτή.Να  δέχεσαι  να  συζητάς μ'  έναν  ή  περισσότερους. ΄Οχι  στ΄ αστέρια  να  κοιτάς. Δεύτερη  προϋπόθεση το  να  μιλάς  ειλικρινά. Να  ξέρεις  την  υπόθεση, να  πολεμάς  τα  στεγανά, που  είναι  μαχαιρώματαστων  τίμιων  την  πλάτη. Ανόητα  καμώματα. Γκρεμίζουνε  παλάτι.  Μέσα  στην  Οικογένειασαν  λείπει  συνεννόηση,  χάνει  κανείς  το  δρόμο  του χωρίς  να  έχει  νόηση.  Αλλά  δεν  είν'  υπερβολή ότι  μιά  Κοινωνία,  είναι  γερή  όταν  τηρεί την  επικοινωνία. Κι  άν  ένα  ΄Εθνος  διατηρεί  κοινά  χαρακτηριστικά,  βέβαιο  είν'  ότι  μπορεί να  στέκεται  και  να  νικά  !  Πειραιάς  Iούλιος 1998 Γεώργιος  Βελλιανίτης ----------- BΡABEIO TOY   «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ»  Δ.Ε.Ε.Λ.  5-2-99. ΘΕΜΑ  ΑΓΩΓΗΣ Το  να  σοβαρολογείς    το  να  εισαι  συνεπής    να  μην  είσ’  επιρρεπής. Αν  θα  είσαι  διαυγής όποτε  σε  προκαλούν όταν  σε  υποκινούν.  Αν  θα  είσαι  αρραγής στον  ψυχρό  εκβιασμό   στης  ψυχής  το  βιασμό. Πώς  σκέπτεσαι  πώς  ενεργείς  όταν  μια  πρόγνωση  δεν  βρείς. Σαν  σε  απόγνωση  βρεθείς,  Έ…. Είναι  Θέμα  Αγωγής  !  …. Πειραιάς  Οκτώβριος 1998 Γεώργιος  Βελλιανίτης  --------   ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ         Ο  κατάλληλος  άνθρωπος         στην  κατάλληλη  θέση !      Ό,τι  μπορούνε  κάνουνε          να  φύγει  από  τη  μέση.   Σήμερα  τρέχα  γύρευε. Άντε  νε  βρείς  την άκρη.     πολλοί  είν'  αυτοί  που  μένουνε     με  πίκρα  καί  με  δάκρυ.    Οι  κρατούντες  μακάριοι      αβέρτα  λύνουν  δένουν.   ΄Οσοι σ'  αυτά  είν'  αρχάριοι      εκτός  νυμφώνος  μένουν.                Να  πάμε  γρήγορα  μπροστά,             παιδιά,  να  ετοιμαστούμε.       Με  χίλια  τρέχετε  εσείς,  εμείς  να  δοξαστούμε.        Οι  άχρηστοι  βολεύονται.    Ο  κάθένας  τα  χάνει. Στο  τέλος  όλα  φαίνονται πως  είναι  μία  πλάνη. Δεν  τελειώνει  όμως  εδώ, αυτή  η  ατυχία.       Οι  εξυπνάδες  οδηγούν 'ισια στη  δυστυχία. Πειραιάς Ιανουάριος 2001 Γεώργιος  Βελλιανίτης. -------- ΤΑ  ΠΑΝΩ  ΚΑΤΩ Δεν  υπάρχουν  κεκτημένα. Αυτά  χάνοντ΄ ένα  ένα. Τι  θα  μείνει  στον  καθένα τι  θα  πάρουν  κι  από  μένα. Πως  να  γίνει  προσπάθεια όταν  υπάρχει  αστάθεια, με  νοσηρή  απάθεια καί διάχυτη εμπάθεια. Όλες  αυτές  οι  καταστάσεις φυτρώνουν  απ΄ τις  περιστάσεις σαν  δεν  τηρούνται  αποστάσεις ή  δεν  λαμβάνοντ'  αποφάσεις. Τηρείται  στάση  αναμονής. Ένα  πεδίο  προσμονής. Όμως  ποτέ  μη  λησμονείς, πως  δε  σε  σκέφθηκε  κανείς. Έτσι  χάνονται  ευκαιρίες. Δημιουργούνται  αβαρίες. Αφού  γραφτούνε  ιστορίες μας  περισσεύουν  απορίες ! ..... Πειραιάς  Ιανουάριος 2001 Γεώργιος  Βελλιανίτης --------  ΓΑΛΑΖΙΟ   ΠΕΠΛΟ Γαλάζιο  πέπλο,  Σκέπη ευλογημένης  γής  των  ανθέων. Χρυσό  Φώς,  Ουρανού  Φώς, της  Αγάπης  καί  της  Ελπίδας. Κάποια  χαρά  φτερουγίζει πάνω  από  τους  κάμπους  της  εληάς. Περιστέρια,  φέρνουνε  φιλιά. Καμπάνες  ηχούν, μέσ’  στ’  Απριλιού  τ’  ολόχρυσο  δειλινό καί  πάν’  απ’  τις  κορφές  των  κυπαρισσιών, χρυσά  πουλιά  πετούν. Γαλάζιο  Πέπλο.  Σκέπη, ευλογημένης  γής  των  ανθέων. Χρυσό  Φώς,  Ουρανού  Φώς, της  Αγάπης  καί  της  Ελπίδας. Ασπρογάλαζο  λιβάδι. Βοήθεια  η  Παναγιά  στην  έρημο, μην  πέσει  το  σκοτάδι. Γαλάζιο  Πέπλο,  Σκέπη ευλογημένης  γής  των  ανθέων. Χρυσό  Φώς,  Ουρανού  Φώς της  Αγάπης  καί  της  Ελπίδας. Ρόδος  Φεβρουάριος 1967 Γεώργιος  Βελλιανίτης ---------- ΠΑΤΡΟΣ   ΑΛΙΕΩΣ (ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗ) Τότε ήταν παιδί μικρό. Επήγε στο Δημοτικό. Το  γέλιο φαίνοταν πικρό. Επήρε   το  ενδεικτικό. Η Ελλάδα είχε Βασιλέα. Αυτός πατέρα Αλιέα. Τον έβλεπαν με μισό μάτι. Λές  καί  του  κράταγαν γινάτι. Προχώρησε ακόμα πέρα. Δύσκολα ήταν κάθε μέρα. Επιφυλακτικοί  οι δασκάλοι. Η απορία του μεγάλη. Πήρε κι αυτός ένα χαρτί, Μά πάντα υπήρχε το γιατί. ΄Εγραφε " Πατρός Αλιέως". Ο  όρος πιά, δεν ήταν νέος. ΄Ηρθανε,  πέρασαν  τα  χρόνια, φάνηκαν στα μαλλιά του χιόνια. Κανείς δεν του έκανε χάρη. Τώρα το βλέπει με καμάρι. Είναι φορές που τα θυμάται, σαν  κάποια νύχτα δεν κοιμάται. Καί νοιώθει περιφρόνηση, γιά όσους δεν είχαν φρόνηση. Πειραιάς  Δεκέμβριος 2001 Γεώργιος  Βελλιανίτης ----------- NOOΤΡΟΠΙΕΣ ....... Μου  είπαν  τρέχα. Εγώ  δε,  έτρεχα. Ακόμα  τρέχω. Τώρα  πιά  έμαθα. Αυτοί  σταμάτησαν. 'Εμειναν  πίσω. ΄Ετσι  αναγκάστηκα να  τους  αφήσω. Νοοτροπίες, άλλες.  Αλλόκοτες. Χωρίς   ελπίδες. Στείρες.  Απόκοττες. Επεριφρόνησαν την  ύπαρξή  μας. ΄Ασχημα  έπαιξαν με  την  ψυχή  μας. Μας  κατεβάσανε μέχρι  τον  ΄Αδη. Μας  κυνηγήσανε πρωϊ  και  βράδυ. Μας  εξαπάτησαν. Τα  πάντα  πάτησαν. Καί  τις  ελπίδες τις  εξαφάνισαν. 'Υστερα  θέλουνε νάχουν  προτίμηση. Μάταια   ψάχνουν λίγη  εκτίμηση. Μα  εμείς  έχουμε Ψυχή  γενναία. Δρόμο  ανοίγουμε. Σελίδα  νέα........... Πειραιάς  Οκτώβριος 1998 Γεώργιος  Βελλιανίτης Επόμενο