Γράφει ο Χρήστος Α. Τούμπουρος
«Μακριά από μας κι όπου θέλει…»
Τον γάιδαρο τον έφαγε ο λύκος… Δεν φταίω εγώ.
Υποκλοπές… Άλλος, άλλοι, άλλοθεν.
Ποιος να φταίει… Ποιος να φταίει…
Θα εξεταστεί η υπόθεση και θα μπει το μαχαίρι μέχρι το κόκαλο.
Επιπλέον, θα εξεταστεί, εάν το χίλια εκατόν εφτακόσια γίνονταν υποκλοπές. Η αλήθεια θα λάμψει!!!
«Ήμουνα νιος και γέρασα…». Αφ’ ότου θυμάμαι τον εαυτό μου, συνεχώς έφταιγα. «Το φταίξιμο πάνω σας, μ’ αυτόν τον διάολο που έχεις για παιδί», ήταν ο αφορισμός μιας γειτόνισσας, γιατί είχαμε κλέψει καρύδια με το γιόκα της. Εγώ όμως έφταιγα… «Το παρέσυρα το παιδί». Έτσι είπε αυτή, αυτό είπε και η μάνα μου. «Το δικό μου το παιδί κοιτάω εγώ» και μού άστραψε κάτι χαστούκια που τραμπαλίζομαι ακόμα...
Φαίνεται πως από τότε υπήρχε το θέμα του φταιξίματος και της ατομικής ευθύνης. Για κοινωνική ευθύνη ούτε λόγος, γιατί αυτό απαιτεί συνείδηση και προβληματισμό. Και κάτι παραπάνω. Αγώνα…, αλλά μην ξυπνήσουν και τα τούβλα και σφυρίζουν από τις τρύπες… Εμείς είμαστε οι Αριστείς. «Κυβέρνηση Αρίστων».
Αυτά αρχικά. Και γκυλίσαμε τον καιρό και είδαμε και απαντήσαμε μεσσίες και ιεράρχες, διακόνους και υπηρέτες του τόπου. Η ατομική ευθύνη θριάμβευε. Συνεχώς. Βέβαια πολλοί την ταύτισαν με το «συν Αθηνά και χείρα κίνει» που στους μύθους του Αισώπου αναφέρεται ότι η φράση ειπώθηκε από κάποιο ναυαγό (πλούσιο Αθηναίο), ο οποίος, αντί να επιχειρήσει να κολυμπήσει για να σωθεί, έκανε παρακλήσεις στη θεά Αθηνά να τον γλιτώσει χωρίς αυτός να κάνει την παραμικρή προσπάθεια να σωθεί. Τι να σού κάνει και η εξουσία και τα όργανά της.
Συνεχώς παλεύουν. Ασταμάτητα. Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους. Και φυσικά απορρίπτεται κάθε αφορισμός του τύπου: «ποια δουλειά; Εμάς δουλεύουν». Και «όλοι ελέγχονται», δηλαδή παρακολουθούνται.
Εμείς, όμως φταίμε. Είμαστε υπαίτιοι, ένοχοι εσφαλμένων ενεργειών. «Εμείς κάναμε τα πάντα. Το θέμα πλέον είναι στις πλάτες του λαού. Αυτός είναι υπεύθυνος». Χρόνια τώρα αυτού του είδους η υπευθυνότητα. Υπάρχει ευθύνη; Ασφαλώς. Όχι όμως κατά το «Φταίμε εμείς, φταίτε και σεις, φταίει και ο Χατζηπετρής». Άντε βρες τον αυτόν.
Ανεψιούς και σεκιουριτάδες, τους πήρε το ποτάμι, τους πήρε ο ποταμός, «τους έφαγε η μαρμάγκα», λαϊκιστί, και πήραν μαζί τους την ευθύνη. Ποια ευθύνη. Ούτε την καρέκλα τους… Πάμε παρακάτω. «Μακριά από εμάς…».
Να σώσουμε - τι να σώσουμε - ή να σωθούμε από την κατεβασιά, καθότι «μας πήρε το ποτάμι, μας πήρε ο ποταμός». Πού θα μας φτάσει, ας μην το σκεφτόμαστε. Όλοι κοπαδηδόν στο σώσιμο! Να, να, να… για να σωθούμε.
Να σώσουμε τα δικά μας! Τα άλλα είναι «αλλουνού παπά Ευαγγέλια». Μακριά από μας… «Τι είχες Μήτρο μ’, τι είχα πάντα». Μπερδεμένοι, συσκοτισμένοι στη «μάχη» για τη σωτηρία ξεχάσαμε την αλήθεια. Και η αλήθεια μία είναι. «Σωτηρία θα πει να λυτρωθείς απ’ όλους τους σωτήρες· αυτή ‘ναι η ανώτατη λευτεριά, η πιο αψηλή, όπου με δυσκολία αναπνέει ο άνθρωπος. Αντέχεις;» N. Καζαντζάκης
atexnos.gr
ΒΡΕΙΤΕ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΜΑΣ ΣΤΟ You Tube
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΧΟΛΙΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ:
Τα μηνύματα που δημοσιεύονται στο χώρο αυτό εκφράζουν τις απόψεις των αποστολέων τους. Το STILIDA NEWS δεν υιοθετεί καθ' οιονδήποτε τρόπο τις απόψεις αυτές. Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει την γνώμη του, όποια και να είναι αυτή.
Δεν πρόκειται να λογοκρίνεται κανένα σχόλιο που θα περιλαμβάνει καλοπροαίρετη κριτική ή θα διορθώνει κάποιο δικό μας σφάλμα.Τα συκοφαντικά, υβριστικά, απειλητικά, εκβιαστικά, ρατσιστικά ή κοινωνικού αποκλεισμού μηνύματα θα διαγράφονται.
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟ.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.