Η λαϊκή παροιμία λέει: Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης. Κι όμως όσο κακή φήμη και να έχει ο Μάρτης για το κρύο, υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος. Ο Μάρτης φημίζεται για τον καλύτερο μήνα του χρόνου και ο λόγος; Γιατί η μέρα μεγαλώνει αισθητά καθώς δειλά δειλά το καλοκαιράκι μας “κλείνει το μάτι”.
Φέτος όμως ο Μάρτης του 2020 μας επιφύλασσε μια έκπληξη, ούτε να την πω δεν θέλω, από κ αρχίζει … και μετά το πρώτο κ ήρθε και δεύτερο κ…κορονοϊός-καραντίνα…
Όλη μέρα τη βγάζω στην κουζίνα. Η κουζίνα μου έχει ένα παράθυρο που βλέπει σε δάσος, ευτυχώς έχω την τύχη να ζω στη φύση. Μέχρι πρότινος στο παράθυρο είχα κάτι σκούρες κουρτίνες και μπροστά 4 γλαστράκια, 2 κακτάκια, 2 κυκλαμινάκια. Επίσης μια μπομπονιέρα απ’την εποχή του Νώε και κάτι παλιομοδίτικα διακοσμητικά. Στις 2 άκρες του παραθύρου 2 κεράκια, ξέρετε μωρέ αυτά που τα ανάβουμε το βράδυ εμείς οι ρομαντικοί και ονειροπόλοι και μας κάνουν παρέα!
Κοίτα να δεις τι έπαθα τώρα, -σκέφτηκα-, αυτή την παλιομοδίτικη διακόσμηση ήρθε να μου τη χαλάσει αυτός ο κορονοϊός που ακόμα δεν έμαθα ούτε την ορθογραφία του και έτσι ήθελα να τον ρωτήσω:
Mε ποιο δικαίωμα “κύριε” κάνεις εισβολή στο σπίτι μου ε;…
Απάντηση δεν παίρνω.
Εντάξει λοιπόν, θα σου παραχωρήσω λίγο χώρο στο παράθυρό μου, θα τραβήξω την μπομπονιέρα και τα 2 παλιομοδίτικα μπιμπελό, αλλά όχι, ούτε τα λουλουδάκια μου ούτε τα κεράκια μου θα βγάλω.
Έτσι λοιπόν, την θέση τους πήραν ένα οινόπνευμα, ένα αντισηπτικό, γάντια και κάτι μαντηλάκια.
Έλα, ψυχραιμία είπα στον εαυτό μου, η θέση τους είναι προσωρινή εκεί, μην κάνεις έτσι, για την υγιεινή σου πρόκειται. Θα αλλάξω όμως κουρτίνες σκέφτηκα, θα βάλω εκείνες τις ανοιξιάτικες , λευκές με λουλούδια πολύχρωμα, ταιριάζουν και με το χρώμα του οινοπνεύματος .
Έτσι λοιπόν το decor των τελευταίων 20 χρόνων άλλαξε.
Κάθε πρωί που ξυπνούσα άνοιγα τις κουρτίνες να μπει φως. Την ημέρα που άλλαξα το decor του παραθύρου, ξύπνησα λίγο ανήσυχη εκείνο το πρωινό, δεν ξέρω γιατί….πλησίασα το παράθυρο και προσπαθώντας να τραβήξω την κουρτίνα το οινόπνευμα έπεσε στο νεροχύτη….καλά να πάθει και αυτό -σκέφτηκα-, μου χάλασε το decor μου, έτσι του άξιζε, το άφησα λίγο εκεί, μέσα στο νεροχύτη να ταλαιπωρηθεί και σε λίγα δευτερόλεπτα με έπιασαν οι λεπτές ευαισθησίες μου και το σήκωσα….
Τράβηξα τις κουρτίνες απότομα να μπειi φως, ευτυχώς η θέα ήταν η ίδια με εχθές, δεν άλλαξε κάτι σκέφτηκα σαν χαζή με την αλλαγή του decor….Ο ήλιος βγήκε πάλι, τα δέντρα είναι εκεί στη θέση τους και ανοίγοντας το παράθυρο το αεράκι που φυσούσε μου αγκάλιαζε απαλά το πρόσωπο και μου ψιθύριζε πως η ζωή είναι ωραία….
Ένα απότομο φςςςςς μου διέκοψε τον ψίθυρο απ το αεράκι, χυνόταν ο ελληνικός καφές απ το μπρίκι που είχα βάλει στο γκαζάκι…
Το κέρατό μου, έλεος με την αφηρημάδα μου, ήθελες αεράκια, αγκαλιές και ψιθύρους βρε ζώον, (συγγνώμη ζητώ απ τα ζώα),κάτσε τώρα να καθαρίζεις και να ξαναφτιάχνεις καφέ απ την αρχή για να μάθεις!
Γρήγορα-γρήγορα σκούπισα με ένα βετέξ το μάρμαρο και τρίβοντας είδα ότι δεν καθαρίζει τόσο καλά γιατί είχε και μια στάμπα από παλιά, τότε που δούλευα και το πρωί έτρεχα βιαστικά -βιαστικά να φτιάξω καφέ, από τότε, προ κορονοϊού δηλαδή, τότε που δεν μας έφτανε ποτέ το 24ώρο, που μας κυνηγούσε το ρολόι, που με τίποτα δεν ήμασταν ευχαριστημένοι και ευχόμασταν κάτι να αλλάξει……και τελικά …άλλαξε…από τότε ήταν και η στάμπα.
Έριξα κάτι κλεφτές ματιές στο οινόπνευμα και το άρπαξα χωρίς δεύτερη σκέψη και τρίβοντας το με χαρτί κουζίνας η στάμπα έφυγε….Κοίτα να δεις πόσο απλό ήταν και πόσο περίπλοκο τόσο καιρό στο μυαλό μου…τελικά δε με βλέπω να πίνω καφέ σήμερα, αναλογίστηκα, μιας και ήταν η τελευταία κουταλιά απ το βαζάκι μου….
13033 SMS 2 ΚΕΝΟ ονοματεπώνυμο και διεύθυνση…….η μόνη λύση…..μπαααα….κρύος ιδρώτας με έλουζε καθώς το σκεφτόμουνα και άνοιξα πάλι το παράθυρο να μπει δροσερό αεράκι…ευτυχώς αντίκρισα την ίδια εικόνα….
Μωρέ τι τον θες τον καφέ, σκέφτηκα, τι θα πάθεις δηλαδή χωρίς καφέ, θα πεθάνεις;Κάτσε απόλαυσε το τοστάκι σου, στύψε και 2 πορτοκάλια θα πάρεις και τις βιταμινούλες σου, βιταμίνη C δεν φωνάζουν όλοι; Τώρα είναι η ευκαιρία, κοίτα τον ήλιο, άντε τυχερούλα και βιταμίνη D, κοίτα τη θέα, ποιος έχει τέτοια θέα από το παράθυρό του ε; Ούτε σε ξενοδοχείο πολυτελείας, άλλοι πληρώνουν γι’ αυτή τη θέα…
Πότε είχες την ευκαιρία να τα θαυμάσεις όλα αυτά; Όχι, πες μου…Ούτε τη στάμπα δεν είχες προλάβει να καθαρίσεις, σε είχε “μπλοκάρει” το άγχος της καθημερινότητας.
Ξαφνικά, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου άκουσα το όνομά μου.
-Αθανασία,….ξύπνα, ξέρεις πόσες ώρες κοιμάσαι;
-Τι έγινε, που είμαστε;
-Πού είμαστε; Στη Χονολουλού και κάνουμε διακοπές. Όνειρο έβλεπες?
-Ωχ, δεν χτύπησε το ξυπνητήρι, θ΄αργήσω στη δουλειά και έχει μια κίνηση Δευτεριάτικο η Κηφισίας…
-Τι είναι αυτά που λες μωρέ; Απ τη δουλειά έχεις απολυθεί από τον Οκτώβρη του 2019, ξέρεις τι μήνα και τι ημερομηνία έχουμε; 30 Μαρτίου 2020,ημέρα Δευτέρα…Σήκω,στέλνω μήνυμα στο 13033 κενό…2 …. ούτε καφέ δεν έχουμε να πιούμε….
-Όχι, μη στείλεις φώναξα δυνατά….περίμενε….!
Πετάχτηκα έντρομη απ το κρεβάτι και έτρεξα στην κουζίνα, κοίταξα τις κουρτίνες και ήταν οι σκούρες, το decor όμως αλλαγμένο. Ωχ όχι, όλα τα πράγματα εκεί και οι κουρτίνες οι σκούρες;
Τράβηξα τόσο απότομα τις κουρτίνες που έπεσαν όλα στο νεροχύτη.Δεν με ένοιαζε τίποτα όμως, έξω το τοπίο είχε παραμείνει το ίδιο. Ο ήλιος έλαμπε, το αεράκι μου σιγοψιθύριζε πως η ζωή είναι ωραία και τίποτα εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσε να μου χαλάσει αυτή την εικόνα.
Ο άντρας μου με πλησίασε και με ήρεμο τρόπο μου είπε:
-Όλα καλά ;
-Όλα μια χαρά, θέλω όμως να μου κάνεις μια χάρη, μη στείλεις μήνυμα στο 13033, έτσι για αλλαγή θα φάμε τοστάκι σήμερα και θα πιούμε φυσικό χυμό από πορτοκάλια.
-Τι να κάνω, δεν μπορώ να σου χαλάσω χατήρι. Να σου πω μόνο ότι έκανα μια ζημιά, πήγα να σου φτιάξω ελληνικό καφέ το πρωί και χύθηκε και ήταν και η τελευταία κουταλιά απ το βαζάκι.
-Δεν πειράζει, μόνο να σε ρωτήσω, εκείνη τη στάμπα που είχε μείνει πάνω στο μάρμαρο την καθάρισες?
-Καλέ, που την θυμήθηκες; Αυτή είναι 5-6 μήνες εκεί….
-Ναι, ξέρω, από πριν απολυθώ, τελικά την καθάρισες;
-Την έτριβα με το βετέξ αλλά τίποτα, ευτυχώς το οινόπνευμα καθαρίζει τα πάντα, αμέσως μόλις έριξα λίγο πάνω στο χαρτί κουζίνας και έτριψα το μάρμαρο η στάμπα έφυγε.
-Μπράβο ρε συ Βαγγέλη,έλα να κάτσουμε να απολαύσουμε το πρωινό μας, μην ανησυχείς δεν θα πεθάνουμε χωρίς καφέ, βιταμίνη C, πορτοκάλια, βιταμίνη D ήλιος!
-Ναι, σήμερα νομίζω ότι δεν θα μπορέσω να σου αρνηθώ τίποτα.
-Μην ανησυχείς, δεν μου έστριψε,έχω ακόμα αποθέματα…Α!Να αλλάξουμε και εκείνες τις κουρτίνες στο παράθυρο της κουζίνας, τι λες;
-Ναι, συμφωνώ, είχες κάτι με λουλούδια, ανοιξιάτικες, αυτές βάλε, πάνε και με το decor..
Κορονοϊέ ακούς; Τώρα δεν φοβάμαι ούτε το όνομα σου να πω…..Δεν μπορείς να μας κολλήσεις, έχουμε τον ήλιο και παράθυρο με θέα, όλοι έχουν παράθυρο, το δικό τους “παράθυρο” και βλέπουν τον δικό τους ήλιο.
Όπου να ναι θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση, να θυμάσαι μόνο αυτό.
Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά, γιατί ο ενωμένος λαός δεν φοβάται ούτε τον αόρατο εχθρό.
Εμείς θα κολλήσουμε εσένα κορονοιέ, να έτσι:
ΦΤΟΥ ΚΑΙ ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ
#ΜΕΝΟΥΜΕ
Φέτος όμως ο Μάρτης του 2020 μας επιφύλασσε μια έκπληξη, ούτε να την πω δεν θέλω, από κ αρχίζει … και μετά το πρώτο κ ήρθε και δεύτερο κ…κορονοϊός-καραντίνα…
Όλη μέρα τη βγάζω στην κουζίνα. Η κουζίνα μου έχει ένα παράθυρο που βλέπει σε δάσος, ευτυχώς έχω την τύχη να ζω στη φύση. Μέχρι πρότινος στο παράθυρο είχα κάτι σκούρες κουρτίνες και μπροστά 4 γλαστράκια, 2 κακτάκια, 2 κυκλαμινάκια. Επίσης μια μπομπονιέρα απ’την εποχή του Νώε και κάτι παλιομοδίτικα διακοσμητικά. Στις 2 άκρες του παραθύρου 2 κεράκια, ξέρετε μωρέ αυτά που τα ανάβουμε το βράδυ εμείς οι ρομαντικοί και ονειροπόλοι και μας κάνουν παρέα!
Κοίτα να δεις τι έπαθα τώρα, -σκέφτηκα-, αυτή την παλιομοδίτικη διακόσμηση ήρθε να μου τη χαλάσει αυτός ο κορονοϊός που ακόμα δεν έμαθα ούτε την ορθογραφία του και έτσι ήθελα να τον ρωτήσω:
Mε ποιο δικαίωμα “κύριε” κάνεις εισβολή στο σπίτι μου ε;…
Απάντηση δεν παίρνω.
Εντάξει λοιπόν, θα σου παραχωρήσω λίγο χώρο στο παράθυρό μου, θα τραβήξω την μπομπονιέρα και τα 2 παλιομοδίτικα μπιμπελό, αλλά όχι, ούτε τα λουλουδάκια μου ούτε τα κεράκια μου θα βγάλω.
Έτσι λοιπόν, την θέση τους πήραν ένα οινόπνευμα, ένα αντισηπτικό, γάντια και κάτι μαντηλάκια.
Έλα, ψυχραιμία είπα στον εαυτό μου, η θέση τους είναι προσωρινή εκεί, μην κάνεις έτσι, για την υγιεινή σου πρόκειται. Θα αλλάξω όμως κουρτίνες σκέφτηκα, θα βάλω εκείνες τις ανοιξιάτικες , λευκές με λουλούδια πολύχρωμα, ταιριάζουν και με το χρώμα του οινοπνεύματος .
Έτσι λοιπόν το decor των τελευταίων 20 χρόνων άλλαξε.
Κάθε πρωί που ξυπνούσα άνοιγα τις κουρτίνες να μπει φως. Την ημέρα που άλλαξα το decor του παραθύρου, ξύπνησα λίγο ανήσυχη εκείνο το πρωινό, δεν ξέρω γιατί….πλησίασα το παράθυρο και προσπαθώντας να τραβήξω την κουρτίνα το οινόπνευμα έπεσε στο νεροχύτη….καλά να πάθει και αυτό -σκέφτηκα-, μου χάλασε το decor μου, έτσι του άξιζε, το άφησα λίγο εκεί, μέσα στο νεροχύτη να ταλαιπωρηθεί και σε λίγα δευτερόλεπτα με έπιασαν οι λεπτές ευαισθησίες μου και το σήκωσα….
Τράβηξα τις κουρτίνες απότομα να μπειi φως, ευτυχώς η θέα ήταν η ίδια με εχθές, δεν άλλαξε κάτι σκέφτηκα σαν χαζή με την αλλαγή του decor….Ο ήλιος βγήκε πάλι, τα δέντρα είναι εκεί στη θέση τους και ανοίγοντας το παράθυρο το αεράκι που φυσούσε μου αγκάλιαζε απαλά το πρόσωπο και μου ψιθύριζε πως η ζωή είναι ωραία….
Ένα απότομο φςςςςς μου διέκοψε τον ψίθυρο απ το αεράκι, χυνόταν ο ελληνικός καφές απ το μπρίκι που είχα βάλει στο γκαζάκι…
Το κέρατό μου, έλεος με την αφηρημάδα μου, ήθελες αεράκια, αγκαλιές και ψιθύρους βρε ζώον, (συγγνώμη ζητώ απ τα ζώα),κάτσε τώρα να καθαρίζεις και να ξαναφτιάχνεις καφέ απ την αρχή για να μάθεις!
Γρήγορα-γρήγορα σκούπισα με ένα βετέξ το μάρμαρο και τρίβοντας είδα ότι δεν καθαρίζει τόσο καλά γιατί είχε και μια στάμπα από παλιά, τότε που δούλευα και το πρωί έτρεχα βιαστικά -βιαστικά να φτιάξω καφέ, από τότε, προ κορονοϊού δηλαδή, τότε που δεν μας έφτανε ποτέ το 24ώρο, που μας κυνηγούσε το ρολόι, που με τίποτα δεν ήμασταν ευχαριστημένοι και ευχόμασταν κάτι να αλλάξει……και τελικά …άλλαξε…από τότε ήταν και η στάμπα.
Έριξα κάτι κλεφτές ματιές στο οινόπνευμα και το άρπαξα χωρίς δεύτερη σκέψη και τρίβοντας το με χαρτί κουζίνας η στάμπα έφυγε….Κοίτα να δεις πόσο απλό ήταν και πόσο περίπλοκο τόσο καιρό στο μυαλό μου…τελικά δε με βλέπω να πίνω καφέ σήμερα, αναλογίστηκα, μιας και ήταν η τελευταία κουταλιά απ το βαζάκι μου….
13033 SMS 2 ΚΕΝΟ ονοματεπώνυμο και διεύθυνση…….η μόνη λύση…..μπαααα….κρύος ιδρώτας με έλουζε καθώς το σκεφτόμουνα και άνοιξα πάλι το παράθυρο να μπει δροσερό αεράκι…ευτυχώς αντίκρισα την ίδια εικόνα….
Μωρέ τι τον θες τον καφέ, σκέφτηκα, τι θα πάθεις δηλαδή χωρίς καφέ, θα πεθάνεις;Κάτσε απόλαυσε το τοστάκι σου, στύψε και 2 πορτοκάλια θα πάρεις και τις βιταμινούλες σου, βιταμίνη C δεν φωνάζουν όλοι; Τώρα είναι η ευκαιρία, κοίτα τον ήλιο, άντε τυχερούλα και βιταμίνη D, κοίτα τη θέα, ποιος έχει τέτοια θέα από το παράθυρό του ε; Ούτε σε ξενοδοχείο πολυτελείας, άλλοι πληρώνουν γι’ αυτή τη θέα…
Πότε είχες την ευκαιρία να τα θαυμάσεις όλα αυτά; Όχι, πες μου…Ούτε τη στάμπα δεν είχες προλάβει να καθαρίσεις, σε είχε “μπλοκάρει” το άγχος της καθημερινότητας.
Ξαφνικά, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου άκουσα το όνομά μου.
-Αθανασία,….ξύπνα, ξέρεις πόσες ώρες κοιμάσαι;
-Τι έγινε, που είμαστε;
-Πού είμαστε; Στη Χονολουλού και κάνουμε διακοπές. Όνειρο έβλεπες?
-Ωχ, δεν χτύπησε το ξυπνητήρι, θ΄αργήσω στη δουλειά και έχει μια κίνηση Δευτεριάτικο η Κηφισίας…
-Τι είναι αυτά που λες μωρέ; Απ τη δουλειά έχεις απολυθεί από τον Οκτώβρη του 2019, ξέρεις τι μήνα και τι ημερομηνία έχουμε; 30 Μαρτίου 2020,ημέρα Δευτέρα…Σήκω,στέλνω μήνυμα στο 13033 κενό…2 …. ούτε καφέ δεν έχουμε να πιούμε….
-Όχι, μη στείλεις φώναξα δυνατά….περίμενε….!
Πετάχτηκα έντρομη απ το κρεβάτι και έτρεξα στην κουζίνα, κοίταξα τις κουρτίνες και ήταν οι σκούρες, το decor όμως αλλαγμένο. Ωχ όχι, όλα τα πράγματα εκεί και οι κουρτίνες οι σκούρες;
Τράβηξα τόσο απότομα τις κουρτίνες που έπεσαν όλα στο νεροχύτη.Δεν με ένοιαζε τίποτα όμως, έξω το τοπίο είχε παραμείνει το ίδιο. Ο ήλιος έλαμπε, το αεράκι μου σιγοψιθύριζε πως η ζωή είναι ωραία και τίποτα εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσε να μου χαλάσει αυτή την εικόνα.
Ο άντρας μου με πλησίασε και με ήρεμο τρόπο μου είπε:
-Όλα καλά ;
-Όλα μια χαρά, θέλω όμως να μου κάνεις μια χάρη, μη στείλεις μήνυμα στο 13033, έτσι για αλλαγή θα φάμε τοστάκι σήμερα και θα πιούμε φυσικό χυμό από πορτοκάλια.
-Τι να κάνω, δεν μπορώ να σου χαλάσω χατήρι. Να σου πω μόνο ότι έκανα μια ζημιά, πήγα να σου φτιάξω ελληνικό καφέ το πρωί και χύθηκε και ήταν και η τελευταία κουταλιά απ το βαζάκι.
-Δεν πειράζει, μόνο να σε ρωτήσω, εκείνη τη στάμπα που είχε μείνει πάνω στο μάρμαρο την καθάρισες?
-Καλέ, που την θυμήθηκες; Αυτή είναι 5-6 μήνες εκεί….
-Ναι, ξέρω, από πριν απολυθώ, τελικά την καθάρισες;
-Την έτριβα με το βετέξ αλλά τίποτα, ευτυχώς το οινόπνευμα καθαρίζει τα πάντα, αμέσως μόλις έριξα λίγο πάνω στο χαρτί κουζίνας και έτριψα το μάρμαρο η στάμπα έφυγε.
-Μπράβο ρε συ Βαγγέλη,έλα να κάτσουμε να απολαύσουμε το πρωινό μας, μην ανησυχείς δεν θα πεθάνουμε χωρίς καφέ, βιταμίνη C, πορτοκάλια, βιταμίνη D ήλιος!
-Ναι, σήμερα νομίζω ότι δεν θα μπορέσω να σου αρνηθώ τίποτα.
-Μην ανησυχείς, δεν μου έστριψε,έχω ακόμα αποθέματα…Α!Να αλλάξουμε και εκείνες τις κουρτίνες στο παράθυρο της κουζίνας, τι λες;
-Ναι, συμφωνώ, είχες κάτι με λουλούδια, ανοιξιάτικες, αυτές βάλε, πάνε και με το decor..
Κορονοϊέ ακούς; Τώρα δεν φοβάμαι ούτε το όνομα σου να πω…..Δεν μπορείς να μας κολλήσεις, έχουμε τον ήλιο και παράθυρο με θέα, όλοι έχουν παράθυρο, το δικό τους “παράθυρο” και βλέπουν τον δικό τους ήλιο.
Όπου να ναι θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση, να θυμάσαι μόνο αυτό.
Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά, γιατί ο ενωμένος λαός δεν φοβάται ούτε τον αόρατο εχθρό.
Εμείς θα κολλήσουμε εσένα κορονοιέ, να έτσι:
ΦΤΟΥ ΚΑΙ ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ
#ΜΕΝΟΥΜΕ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΧΟΛΙΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ:
Τα μηνύματα που δημοσιεύονται στο χώρο αυτό εκφράζουν τις απόψεις των αποστολέων τους. Το STILIDA NEWS δεν υιοθετεί καθ' οιονδήποτε τρόπο τις απόψεις αυτές. Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει την γνώμη του, όποια και να είναι αυτή.
Δεν πρόκειται να λογοκρίνεται κανένα σχόλιο που θα περιλαμβάνει καλοπροαίρετη κριτική ή θα διορθώνει κάποιο δικό μας σφάλμα.Τα συκοφαντικά, υβριστικά, απειλητικά, εκβιαστικά, ρατσιστικά ή κοινωνικού αποκλεισμού μηνύματα θα διαγράφονται.
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟ.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.