ΑΡΑΧΤΟΙ ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΟΥΗΔΙΑ!

---

Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης 

ΑΡΑΧΤΟΙ ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΟΥΗΔΙΑ!

ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΉ ΜΑΤΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΑ ΞΕΝΑ.

Έφυγαν πολλοί για έξω. 400- 500 χιλιάδες. Τα καλύτερα νιάτα μας λένε κάποιοι, οι πτυχιούχοι μας, λένε άλλοι, το μέλλον και η ελπίδα μας οι τρίτοι.

Κάποιοι από αυτούς αρπάχτηκαν από την αστική τάξη της Ευρώπης η της Αμερικής για να καλυφτούν τα κενά του εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού.

Με φτηνό τρόπο μια που δεν πλήρωσε κανείς για τις σπουδές ενός Έλληνα γιατρού η πολιτικού μηχανικού η χημικού η μηχανικού πληροφορικής.
Μας πήραν έτσι έτοιμους με ένα μισθό και γρήγορα μας τακτοποίησαν και με δουλειά και με σπίτι. Πάντα ήταν έτσι, από τα γράμματα του Μαρξ για την μετανάστευση από δυο αιώνες πριν μέχρι τώρα.
Πάντα οι χώρες εισάγουν για να καλύψουν ανάγκες του κεφαλαίου, παίρνοντας ευκαιρίες απο τους πολέμους, την φτώχεια και τις κρίσεις που προκαλεί ο καπιταλισμός, που δεν θέλει να εξυγχρονιστεί για να δουλεύουν όλοι άνετα, λιγότερες ώρες και νάχουν καλές αποδοχές και συντάξεις. Η θα φύγει από την χώρα η θα φέρει απέξω.

Πακιστανούς η χούντα, Έλληνες και άλλους η Σουηδία και οι άλλοι. Μαζί όμως ακολουθούν και τα περισσεύματα. Αυτοί που δεν έχουν παρά το κορμί τους να πουλήσουν. Παιδιά νέα με ένα λύκειο η μια πρακτική δουλειά μόνο στα χέρια.
Είναι αυτοί πια ο μεγάλος όγκος της μετανάστευσης. Για να δημιουργήσουν μια δεξαμενή άνεργων, υποαπασχολούμενων και αφορμή για μείωση των μισθών και των ντόπιων . Για να δημιουργήσουν ένα αποχαυνωμένο λούμπεν προλεταριάτο που είναι έτοιμο να υποστεί τα πάντα και όλες τις ταπεινώσεις, αρκεί να μην είναι στην Ελλάδα, αρκεί να μην τους βλέπουν οι φίλοι και γνωστοί να καθαρίζουν σκάλες και να πλένουν πιάτα.

Παρκαρισμένοι στις μεγάλες πόλεις, φιλοξενούμενοι από φίλους, εκλιπαρούν οι περισσότεροι χωρίς προσόντα και πτυχία, κάποιος ταβερνιάρης η επιχειρηματίας της σκούπας, Έλληνας αν γίνεται, να τους πάρει στην δουλειά χωρίς να ξέρουν γλώσσα χωρίς να έχουν προσόντα χωρίς συμβάσεις και ασφάλιση.
Να τους πληρώνει όποτε και όσο θέλει και να τους κοιμίζει στο υπόγειο με τις πατάτες και τα απορριπαντικά. Αρκεί που έφυγαν από την Ελλάδα. Για να τους φαίνεται και η καινούργια χώρα μια σκλαβιά, κρύα, ξένη, απόμακρη, περίεργη και παράξενη με μια καινούργια όμως ατομική ελπίδα.

Δεν θυμώνουν όμως με την αστική τάξη και των δυο χωρών που μας έχει για εμπορεύματα. Δεν σκέφτονται να οργανωθούν και να την τιμωρήσουν.
Μακριά από τα κόμματα και τους Ελληνικούς συλλόγους που έχουν κόμματα. Μακριά από τα ντόπια σωματεία και συλλόγους και την οργανωμένη συλλογική ζωή. Με βοήθεια την Παναγία και τα εικονίσματα.

Το 2011 είχε με το ζόρι 5000 Έλληνες σε όλη την Σουηδία. Τώρα έχει 22 με 23 χιλιάδες. Δεν γέμισαν όμως οι ελληνικοί σύλλογοι με μέλη όπως θα περίμενε κανείς, ούτε τα εργατικά σωματεία απο αυτούς που ήρθαν συστημένοι για δουλειά.
Και δω αραχτοί στον καναπέ και στο φβ, όπως και πριν έρθουν, ανεβάζουν αγγελίες για δουλειά και για σπίτι, παρακαλούν και θυμώνουν που δεν βρίσκουν.

Θυμώνουν για την Ελλάδα που τους έδιωξε και για την Σουηδία που δεν τους περίμενε με ανοιχτές αγκάλες. Θυμώνουν και με τον φοβισμένο για την ανειδίκευτη δουλειά του και αταξικά τοποθετημένο Σουηδό εργαζόμενο, που οι εργοδότες, έντεχνα στοχεύοντας την διάσπαση, του υποδαυλίζουν την ξενοφοβία και τον ρατσισμό.
Θυμώνουν και γίνονται και οι ίδιοι ρατσιστές για τους πολλούς πρόσφυγες που παίρνουν τα σπίτια σήμερα και αύριο τις προχειροδουλειές.

Χωρίς Χριστούγεννα, κάλαντα, μελομακάρονα και κουραμπιέδες κι΄ας είναι πιο ”Έλληνες” από όλους μας. Ένα φίλο, ένα αδερφό, την οικογένεια, να τα πουν και να πιουν μια μπύρα, να πουν χρόνια πολλά δεν έχουν. Μια δουλίτσα μόνο..Μια δουλίτσα ικετεύουν. Ότι και να'ναι..